موتورهای دیزلی برای شروع به ترکیب سوخت و هوا و مقدار زیادی گرما نیاز دارند. این قطعات گاز دیزل را به محفظه احتراق آزاد کرده و در آنجا با هوا مخلوط می شود و احتراق حاصل از سوخت و هوا خودرو را روشن می کند. در ابتدا پس از اختراع موتورهای دیزلی از آن ها در زمینه های پمپاژ آب، راندن قایق های مسافربری و باری، تولید برق و تولید قدرت برای رفع بعضی از نیازهای کارخانجات استفاده میشد. این موتورها دارای یک یا چند سیلندر و از نوع دوزمانه یا چهار زمانه بودند.
- یقیناً کسانی که از موتور دیزل پرکینز در صنایع خود استفاده می کنند از مزیت های منحصر به فرد آن نیز مطلع هستند.
- یا بر حسب تعداد سیلندر یا شکل قرارگیری سیلندرها که بر این اساس به فقط یک نوع Vشکل است.
- تعداد محدودی از اتومبیل‌ها و همین‌طور برخی ژنراتورهای برق هم با سوخت دیزلی کار می‌کنند.
این موتورها سنگین، کم سرعت، دارای یک یا چند سیلندر و از نوع دوزمانه یا چهارزمانه بودند. موتور دیزل، گونه‌ای موتور درون‌سوز است که در آن از چرخه دیزل برای ایجاد حرکت استفاده می‌شود. تفاوت اصلی آن با دیگر موتورها استفاده از احتراق در اثر تراکم است. در این گونه پیشرانه‌ها عمل انفجار صورت نمی‌گیرد، بلکه مخلوط سوخت و هوا در اثر تراکم بسیار بالا بدون جرقه‌زدن متراکم می‌شوند و دور اصلی این پیشرانه‌ها بر خلاف موتورهای بنزین سوز ۱۰۰۰ دور در دقیقه محسوب می‌گردند.
تفاوت موتور دیزل و بنزینی
موتور تک دیزلی به دلیل همین توان و قدرت خوب، می تواند کلیه کارهای سنگین و تخصصی را به خوبی انجام دهد. در نتیجه از امور سنگین خانگی و کشاورزی تا امور تخصصی صنایع می تواند از انواع موتور تک گازوئیلی استفاده نمایند. موتور دیزلی انرژی خود را از طریق احتراق سوختی که داخل هوای متراکم و داغ سیلندر تزریق یا اسپری می‌شود، به دست می‌آورد. سوختی که به داخل هوایی با دمای بالاتر از دمای «احتراق خودکار» خود اسپری می‌شود، خودبه‌خود با اکسیژن هوا عکس‌العمل نشان داده و منفجر می‌شود.
بعد از اینکه مجله خبری دیزل مرکزی‌ها بسته شده، پیستون به سمت بالا حرکت می‌کند که به آن نقطه بالای مرگ گفته می‌شود. در این حالت هوای داخل سیلندر کاملاً فشرده و متراکم می‌شود و درجه حرارت آن به‌شدت افزایش مییابد. بر اساس تخمین‌های انجام شده این درجه هوای داخل سیلندر حدود 600 درجه سانتیگراد است.