اکسیژن از طریق مجاری ورودی موتور وارد محفظه سیلندر می‌شود و سپس بوسیله پیستون فشرده میگردد. این فشردگی آنچنان زیاد است که باعث ایجاد حرارت بسیار بالا میگردد. سپس عامل سوم یعنی ماده سوختنی به گرما و اکسیژن افزوده می‌شود که در نتیجه آن سوخت شعله‌ور می‌شود. آنچه برخی سازندگان در نظر دارند استفاده از بیشترین تعداد قطعات تکراری و ماژولار در مکانیک خودروهای دیزل و مکانیک بنزین به منظور صرفه جویی در هزینه ها، بهبود قیمت و افزایش انعطاف پذیری است. ولوو با خانواده موتورهای جدید Drive-E مکانیکی طراحی کرده است که پیچیدگی را با استفاده از یک رویکرد ماژولار و فشرده کاهش می دهد. ۱۰٫سوخت دیزل دارای خواص روان کنندگی بیشتری نسبت به بنزین است .
- یا بر حسب تعداد سیلندر یا شکل قرارگیری سیلندرها که بر این اساس به فقط یک نوع Vشکل است.
- به همین دلیل این نوع موتورها را اشتعال بر اثر فشار بالا نامیدهاند.
- آنها با موتور های بنزینی , احتراق خارجی هم امتحان کردند اما نتیجه ای به شدت منفی را دریافت کردند .
- بسیاری از محصولاتی که ما استفاده می‌کنیم، به‌وسیله کامیون‌ها و قطارها حمل‌ونقل میشوند که موتور دیزلی دارند و بیشتر تجهیزات ساخت‌وساز و کشاورزی هم موتور دیزلی دارند.
- از این رو ضریب تراکم در موتورهای بنزینی قدیمی تا به امروز در حدود ۷.۵ تا ۱۳ بوده که در برخی از پیشرانه‌های خاص به حوالی ۱۴ نیز می‌رسد که البته به شکل تجاری از این پیشرانه‌ها استفاده نمی‌شود.
بنابراین مجله خبری دیزل مرکزی در داخل موتور آغاز می شود و گازهای با فشار بالا به داخل سیلندر پاشیده می شود و مطابق شکل، پیستون را به سمت پایین ( به سمت حرکت می دهد. در این سیستم، قطعات موتور تحت حالت فشار روغن کاری میشوند تا موتور عملکرد روان تری داشته باشد. طرز کار سیستم بدین نحو است که روغن مورد نیاز برای روانکاری موتور در مخزن روغن ذخیره میشوند و سپس توسط پمپ روغن، روغن از فیلتر عبور می کند و موتور را روغن کاری میکند. با تمام توضیحات داده شده می توان گفت که قدرت موتور بنزینی در برابر موتور های دیزلی بسیار کم بوده و در بسیاری از شرایط حتی نمی توان آن ها را مقایسه کرد .
به همین علت در موتورهای بنزینی با کمی فشرده‌سازی و تراکم و سپس جرقه شمع شاهد انفجار هستیم. اما در موتورهای دیزلی، هوا باید به قدری فشرده و در نتیجه گرم شود که با پاشش گازوییل، انفجار اتفاق بیفتد. از این رو ضریب تراکم در موتورهای بنزینی قدیمی تا به امروز در حدود ۷.۵ تا ۱۳ بوده که در برخی از پیشرانه‌های خاص به حوالی ۱۴ نیز می‌رسد که البته به شکل تجاری از این پیشرانه‌ها استفاده نمی‌شود.